Januarmøtet 2009

29.ande januar kl.19.00 2009 skal NLS ha møte på Meland bibliotek. Denne gongen skal vi lese 

Eit vintereventyr av Jan Roar Leikvoll. Jan Roar Leikvoll som er frå Meland og bur på Frekhaug vil og vere med på samlinga og snakke om boka si og lese frå henne. Dette vert spannande og vi ønskjer alle som vil velkomne til biblioteket den kvelden.

Ein familie med mange fasettar

Samtalen om Bastarden fra Istanbul starta med ein apperitiff frå forlaget si internett side. Det var lagt ut ein liten filmsnutt som ga oss både eit visuelt inntrykk frå Istanbul og ein smakebit av teksten. Vi tok med oss bileta og lot smaken av clementinar, nøtter og kaffe bygge opp under opplevinga av boka. For denne boka var full av matopplevingar! Til og med oppskrifter! Kvart kapittel hadde sin tittel som og sa noko om kva vi ville oppleve her. Vi spurde oss sjølve om kven som var hovudpersonen, ja var det eigentleg mogeleg å finne ein hovudperson? Vi kom raskt fram til at her hadde faktisk kvar og ein av oss funne "sin" hovudperson, for her myldra det av personar som kvar på sin måte ga si historie.

Dei som fører historia framover er dei to jentene Asya og Armanoush. Asya, bastarden, bur i Istanbul saman med mora ( som ho kallar

tante) og dei andre tantene. Asya elskar Johnny Cash, nektar å gå på ballettundervisning og har ein gammal mann som elskar. Armanoush, har armensk far og amerikansk mor bur i USA, litt hos mora og litt hos faren. Mora gifter seg oppatt med onkelen til Asya og slik får Armanoush nyss om at her finnest det ein familie, som kanskje kan gje ho meir informasjon om bestemora og hennar historie. Armanoush er vakse opp med eit sterkt fokus på folkemordet som tyrkarane utførte på armenarane. Når ho kjem til Istanbul og fortel Asya og familien hennar om bestemora og hennar lidingar føler dei sterkt med henne, men opplever ikkje at dette har noko med dei å gjere. Vi stansa litt ved dette, opplevinga av historia - kor nært lever vi med fortida? Slik boka framstiller amenarar som bur i USA, ser det ut til at historia er levande og nær. Reiser vi til andre land som har følt undertrykking frå stormakter, er og historia nærare enn kanskje for oss, som har eit svært så distansert forhold til vikingane og deira drap og herjingar!

Og så var det desse tantene, desse gale tantene! Den eine som farga håret etter korleis ho kjende seg den dagen, den andre som levde med ein djing på kvar skulder og som slik fekk vite meir enn ho hadde godt av og tanta/mor til Asya som dreiv med tatoveringar.

Vi fann ut at denne boka er som ein mosaikk, her er det mange bitar og ein treng litt avstand slik at heile bilete kjem fram.

Vi sakna ei ordliste! Ei forklaring på ord og uttrykk som hadde gjort leseflyten lettare. Kva er eigentleg ein djing? Hallo, nokon?

Tyrkisk litteratur

Etter den ovsvære boka frå siste møte vert neste roman som skal lesast Bastarden fra Istanbul av Elif Shafak. Dette vert spanande for fleire av deltakarane har ikkje lese mykje anna litteratur frå Tyrkia enn Orhan Pamuk. Boka seies å vere lettlesen og sidetalet skal og vere til å leve med.
Det er Lindås folkeboksamling som er møtestaden den 4. desember kl. 19.00. Det kan ikkje seiast for ofte, alle er velkomne til å vere med i selskapet! Møt opp og ta del!

Små bokstavar og stor forteljing

Seks personar med ulike leseropplevingar hadde møte i går på Meland bibliotek. Vi hadde kvar på vår måte prøvd å komme igjennom Amos Oz: En fortelling om kjærlighet og mørke. Nokon hadde ikkje begynt, andre hadde kome til side 69, medan andre igjen hadde kome til side 312! Det er ikkje enkelt å setje seg ned og lese ei bok på 556 sider når skrifta er lita, sidene tettskrevne og forteljinga interessant, men fragmentert. Det nyttar til og med ikkje å lese siste kapittelet for å sjå korleis det ender heller, for slutten finnest ein eller fleire stader i teksten. Han tvinger lesaren til å la forteljinga opna seg og som lesar må du gli med i straumen av ord, detaljar om personar og gater, ut og inn av tidsepokar. Forteljinga tek oss med gjennom oppveksten til Amos, presenterer familien og gatene der han bur. Detaljane gjer at vi ser for oss gatene han gjekk når familien skulle ringe til slekta i Tel Aviv eller når dei gjekk på besøk til onkelen eller besteforeldra.
Vi hadde ulike favorittar blant menneska han presenterer oss for, men det er ein kjærleg forfattar som gjer iherdige forsøk på å tenkje etter om det var slik hendingane var, eller kanskje var dei ikkje slik i det heile? Til dømes når han fortel at fakta seier at bestemor hans døyde av slag, men samstundes kunne ho like gjerne ha dødd av lengsel, eller uro, eller raseri?
Når han skriv om møte med lærarinna frøkenzelda 29 år etter sommaren då han var 8 år og djupt forelska i læraren, får vi og eit møte med ein mann som prøver å hugse så nøye det lar seg gjere, korleis det eigentleg var, kva som vart sagt og korleis det vart sagt.
Vi kom ikkje til slutten av boka, men ein vakker dag når tida er for oss, skal vi lese ho igjen og nyte kvart ord, kvar sving forfattaren fører oss inn på.

Oktoberlesing

Den 23. oktober skal NLS igjen samlast og denne gongen på Meland bibliotek.Det var ikkje enkelt å finne bok denne gongen. Her var det ønskje om bøker frå Sør- og Mellom-Amerika, Sør-Afrika, Japan og Hellas, men til slutt vart det En fortelling om kjærlighet og mørke av den israelske forfattaren Amos Oz. Det er ei tjukk bok på over 500 sider, men er ho god, slik meldingane tyder på, kan dette bli ei fin reise inn i barndommen og ungdomstida til Oz.
Det er berre å gje seg i kast med denne om vi skal komme i mål!
God lesing!

Korgamalheiterduerifrå?

Selskapet var noko redusert i oppmøtet denne gongen, men bøkene var leste og alle hadde meiningar. Vi starta ut med Diana Evans si bok 26a, vi las eit intervju med henne og fekk bakgrunnen for kvifor ho skreiv denne boka. Diana Evans er sjølv tvilling og hennar tvillingsøster gjorde sjølvmord. Boka, seier ho er mellom anna eit minne om søstera og ei hylling til tvillingar. Alle som hadde lese boka sa at dei hadde hatt litt vanskar i starten med å finne ut av i kva for verden, kva for stad, kven er det som fortel? Men dette ordna seg etterkvart og hovedpersonane, først Georgia også Bessie fortalde historia om familien, ein familie med røter både i Nigeria og England. I Nigeria er det eit sagn om tvillingane Onia og Ode. Onia vart fødd først også Ode, Ode vart brent men Onia ville ikkje ete før Ode si ande kom inn i henne. Etter eit år var Ode klar til å reise til dødsriket og Onia vart for all tid åleine. Denne historia ga oss eit bakteppe for den vidare historia til Georgia og Bessie. Dei som hadde lese Ikarosjenta vart minna på at i denne romanen er det og referansar til tvillingar og Nigeria.
Vi hadde lese Anita Nair si bok Damekupeen og alle hadde nytt boka og samstundes lært noko om India. Vi undra oss over at desse damen som ikkje kjende kvarandre så fritt dela liv og opplevingar med kvarandre, men det kom jo og fram at alle hadde erfaringar med kjekke, djupe og opplivande samtalar på tog og i bussen. Kanskje det er meir tradisjon for dette i andre land? Eller slik som i einskilde bygder der dei eldre gjerne spør korgamalheiterduerifrå?
Alle kvinnene i boka stod fram som sterke damer som alle skapte sitt eige liv ut i frå sine forutsetningar, men skapar ikkje vi og våre liv? Det som skil er vel omstende og moglegheiter?
Så var det slutten på boka: Kvifor ringte Akhila til Haria? For å bli ferdig med han? For å ta oppatt forholdet? Og kva svarte han???? Ein open slutt, det er litt ergerleg, men og fint for då kan vi dikte sjølv!

Damekupeen

Anita Nair stiller i denne boka spørsmålet: Kan ei kvinne leve lukkeleg uten ein mann og familie ?
Landet er India og den første kvinna vi møter er 45 år gamle Akhila. Ho har i alle år teke seg av familien, og strever med å lausrive seg frå den og eigne tankar om det verkeleg går an ta steget og leve for seg sjølv, utan ein mann. Er det akseptabelt ? Trygt? Må ein la familien finne ein mann? Kva med kjærleiken? På ei togreise møter ho fem andre kvinner og gjennom deira sterke historiar møter vi ulike sider av det indiske samfunnet og kvinnenes levekår. Om korleis sterke kvinner ordnar seg innan dei rammene dei har.
Etterkvart som eg kom ut i boka opplevde eg at tradisjonane og sedvanen står sterkt i det indiske samfunn. Så sterkt at når det moderne India kom fram i boka ( gjennom helsestell, reiser, system...) vart eg nesten forundra at handlinga trass alt foregår i vår moderne tid.
Eg la nok "automatisk" historia 30- 40 år attende i tid då eg tok til å lese om Ahkila - og hadde godt av å bli minna at eg har vokse opp i ei litt anna verd. Svært mange er single og bur for seg sjølve i Norge. og javisst går det an! Men har vi mista noko og på denne vegen ???
Togreisa vart nok litt av ei mental reise for Ahkila, og denne lesaren hadde og godt av reisa.

Inger

Lesenøklar

Når vi les er det fleire måtar å gå inn i teksten på. Immi Lundin skriv om desse i boka Bokläsarnas kunnskapskälla der ho nemner fem ulike nøklar til teksten. Desse er kan vere verdt å prøve neste gong Selskapet skal snakke om bøker! Her er Lundin sine nøklar:

Nøkkel 1: Kva handlar boka om?

Nøkkel 2: Kvar bok må lesast ut i frå seg sjølv

Nøkkel 3: Sjangeren skaper forventningar

Nøkkel 4:Kven er hovudperson, kven er forteljaren og kven ser?

Nøkkel 5:Tida for handlinga og tida for forteljinga.

Så er det berre å lese og tenkje! God lesing!

Og kva skal vi lese neste gong?

 Anita Nair er ein av forfattarane vi skal lese på neste møte som skal vere 4. september på Lindås folkeboksamling i Knarvik. Vi har bestemt oss for å lese to bøker og den andre forfattaren heiter Diana Evans med boka 26a. Dette er to svært ulike bøker ein med miljø frå India og ein frå England/Nigeria. Diana Evans debuterte med denne boka og fekk Organge prisen for debutantar.

Anita Nair har fleire bøker både frå før og etter denne boka vi no skal lese. Bøkene finnest i billeg utgåver så dei som vil eige sitt eksemplar treng ikkje vrenge lommeboka! God lesing!

Kven kan lese spikerskrift?

Kanskje den som har hjartet på rette staden? Som kjenner seg forplikta til å fortelje ei historie om å halde ut, mot og ein god slump humor? Forteljinga i boka Spikerskrift vandrar fram og tilbake i tid. Her er det myter, delar av Iran sin politiske historie og historia om ein døvstum far som trass sitt store handikap kommuniserer med omverda med sonen som tolk.
Selskapet hadde møte i går og under samtalen vart det undra ein del om korleis det var å vere handikappa i dette samfunnet. Og det vart samtala om korleis vi forheldt oss til dei som har eit eller anna handikap i vår tid og vårt samfunn. Kanskje samfunnet som Ãqã Akbar Mahmud-e Ghazanvi-Gorasani vaks opp i hadde evna til å bruke dei ressursane som kvar einskild av innbyggarane hadde? Eller var det onkelen, den opiumsrøykjande diktaren Kãzem Khãn, som sørga for at han lærde seg spikerskrift, vevkunsten og som til slutt skaffa han ei kone, var det han som var bakmannen for denne underlege historia?
Romanen fekk oss til å hente fram leksikon, kvifor vart sjahen jaga ut av landet og når kom eigentleg Khomeini tilbake til Iran? Med ei ikkje for fjern historie som ein av delane i forteljinga, mytane frå det gamle Iran og denne faren, fekk vi ei mangfaldig lesaroppleving denne gongen!

Kom mai, med solrike dagar til å lese endå meir!

På siste møtet hadde nokon førebudd seg og kom kjapt med framlegg om nye kjekke bøker! Vi er framleis i Mangfaldsåret og leselista ber preg av dette. Torsdag 22. mai, treffast vi igjen og denne gongen på Meland bibliotek. Vi skal lese Kader Abdolah: Spikerskrift. Boka er no komen som papaerback og har fått ny tittel, Min fars notatbok. Kanskje denne tittelen er meir lettselgjeleg enn Spikerskrift? Fleire har kanskje lese boka Huset ved moskeen, den første boka som vart utgitt av Kader Abdolah her til lands, men som i følgje forlaget reknast som hans hovedverk. Altså, det er berre å kaste seg over boka! Biblioteket har både den eine og den andre tittelen. - og sjølvsagt mykje meir av andre spanande forfattarar!

Montecore! Tigrar, høns og mår med dårleg moral

Endeleg var kvelden inne for å møtast og snakke om Montecore - en unik tiger! Oppmøtet kunne vore betre, men dei tre som kom hadde alle lese og nytt boka om far og son, deira unike forhold og forfattarens evne til å skrive nært og varmt om alle personane i boka. Ein av personane driv ei form for språkleg akrobatikk som gjer at framand ord og ordtak vert "nye" og som lesar vert uttrykket oppdaga igjen. Rasisme og tilpassing til samfunnet sine forventningar om korleis ein skal te seg og kva som er viktig i livet vart store spørsmål for oss. Er det større klasseskille i Sverige enn i Noreg? Er det alltid pengar og ting som er uttrykk for klasseskille? Forfattaren Jonas Hassen Khemiri debuterte med boka Et øye rødt, her vert språket brukt som kunstnerisk og politisk verkemiddel. Slik er det og i denne boka, men her er det fleire stemmer som kvar på sin måte fortel ulike historier. Men slik det ofte er når alle er samde om at dette var ei god bok, så vert ikkje samtalen så interessant. I staden vert sidespora dei som fører oss inn på nye spor. T.d. Kva er viktig i livet? Ting eller tid? Kor motig må ein vere for å bu på ein aude stad utan fast inntekt i fleire månader? Kor mykje arbeid er det å få opp eit hønehus og er det verdt å starte med høns når det er mår i området og sist nokon hadde høns der vart alle drepne av måren? Og kva skal me eigentleg med måren? Ein lystmordar, dårleg moral har han - ja, for det er vel litt umoralsk å drepe utan å ete byttet? Kva skal me no eigentleg med måren? Men høns, eigne egg og triveleg klukking, det er heilt andre saker. Tigrar derimot drep når dei må, men kva med dei unike, kvite tigrane? Dei som vart halden i fangenskap, vart kvar dag mata av same voktaren, som dei kjende - men som dei drap, heilt plutseleg ein dag. Var det slik med Montecore? Den unike tigeren, som vi trudde vi visste kven var, men eigentleg aldri kjente?

Med dette spørsmålet i hovudet var det tid for å gå heim og leite etter neste bok som skal lesast.

April og nytt møte i NLS

På dette møtet skal vi lese Jonas Hassen Khemiri si bok Montecore - en unik tiger Kvifor skal vilese Khemiri igjen? Et øye rødt vart lesen for to år sidan og det var ei av desse bøkene kor meiningane var særs ulike.I år er det Mangfaldsår og dette er eit godt høve til å lese litteratur frå andre land og særleg av forfattarar som bur i Noreg eller i eit av dei nordiske landa.

Møtet skal haldast på Lindås folkeboksamling på Knarvik 3. april kl.19.00 og alle er hjarteleg velkomne!

Januarmøtet 2008

Den siste dagen i januar kom Haldis Garnes Reigstad til Meland bibliotek for å snakke om bøkene sine og korleis ho arbeider som forfattar. Dessverre for alle andre og heldigvis for oss som var der, fekk vi eit fint møte med Haldis Reigstad. Ho er ein forfattar som lar natur og menneske, Guds skaparverk vere inspirasjonskjelda til mange vakre dikt. Dikta er og har vore viktige for mange menneske, noko ho sjølv erfarer ved at folk skriv til ho og ikkje minst fortel om sine opplevingar når ho er ute og les på ulike arrangement. Etter dette møtet har biblioteket blitt endå betre utstyrt med bøker og CD-ar som Haldis Reigstad har gitt ut! 

Nordhordland Litterære Selskap

Nordhordland Litterære Selskap (NLS)vart stifta tysdag 28. september 2004. I innbydinga stod det at: Nordhordland Litterære Selskap skal vere ein møte plass for menneske med interesse for skjønnlitteratur og den gode samtalen om litteratur. 

Det første møtet tok for seg boka Nyryddinga av Sigmund Løvåsen som han fekk Tarjei Vesaas debutantpris for. 

Seinare vart det lese mange kjekke romanar og samtalane har gått både kjapt og tregt! det merkelge er at jo meir samde vi er om at dette var ei kjekk bok, jo mindre har vi å snakke om! Men gje selskapet ei bok som kan forståast på ulike måtar, då stig både temperaturen og lengda på innlegga!  

NLS er ikkje spesielt for bibliotekfolk, men er tenkt å vere eit ope forum for alle som interesserer seg for litteratur.

Det har vist seg at det er nok mest bibliotekfolk som kjem og det har vore forsøkt ulike måter å få med fleire.

Vi har lese romanar knytt til tema t.d. kjærleiksromanar, reiseskildringar og kriminalromanar, men det har vore med til matnytte for bibliotekfolket enn til hugnad for dei som ikkje arbeider med bøker til dagleg.

I 2007 har vi hatt forfattar besøk, mellom anna av Per Olav Kaldestad og Arnt Birkedal til og med på same kvelden! Det var diktlesing som førebuing og eit lite Bokbad på Lindås folkeboksamling. Seinare på året hadde vi besøk av Odd W. Surén som ga oss eit interessant innblikk i korleis han arbeider med bøkene sine. Til førebuing hadde vi lese Adgangstegn.  Ei novellesamling som viser mange sider ved Surén sin forfattarskap.

Praktisk informasjon:

Det er møte ca kvar sjette veke, med unnatak av ein laaang sommarferie. Kva vi skal lese vert av og til avgjort av gruppa, men sommetider er det bøker som er så aktuelle at dei må lesast straks!

Møta er på biblioteka i Lindås eller Meland og på nettsidene vil det stå når det er møte og kva som skal lesast.