Svigerfar sin kjærleikshistorie

Selskapet var endeleg samla etter jul ,med nye og gamle deltakarar! Ja, det kjem faktisk nye folk inn i Selskapet, så om nokon kjenner ei ørlita lyst til å vere med så slå til!
Denne kvelden var det Anna Gavalda si bok: Eg elska ho, som stod på programmet og alle (!) hadde lese ho med meir eller mindre glede.
Romanen handlar om Cloé og svigerfaren Pierre og deira samtale om livet, kjærleiken og ekteskap. Cloé opplever at ektemannen Adrien går fra ho og dei to døtrene dei har saman. Dette kjem som lyn frå klår himmel og ho er fortvila og gret i stie straumar. Pierre tek dei med seg til sommarhuset familien har og lagar mat til dei og prøver å sette mot i Cloé. Dei har god kontakt og er svært opne med kvarandre. Pierre fortel om si kjærleikshistorie, ikkje om ho han er gift med, men historia om Mathilde og deira møte. Han snakkar om korleis ho fekk han til å kjenne seg, kjenne glede over livet og det dei hadde saman. Han valde å bli med kona og barna, men var det det rette valet? Cloé og Pierre snakkar saman ein lang kveld og ho utfordrar han på same måte som han utfordrar henne til å våge ein ny start utan Adrien.
Romanen er eit kammerspel mellom dei to. Vi får nesten ikkje høyre om korleis miljøet er rundt dei, barna er nesten fråverande og slik som framsida på boka viser er det ganske nakent mellom dei to stolane.
Selskapet undra seg over kor ulike vi menneska er. Nokre er tause og lukka, andre snakkar om alt. Kva er rett, å hoppe ut or ekteskapet om ein vert forelska eller bli i det trygge? Angra Pierre på valet sitt? Han vart ein sur gammal gubbe då Mathilde forsavnn frå livet hans. Han var ikkje ein snill mann mot kone og barn. Sjølv om kona fekk vite om forhaldet til Mathilde, ville ho halde fram ekteskapet for å halde på fasaden, men var det rett? Pierre verka på oss som ein usikker type, han klarer ikkje å bestemme seg for kva han vil. Veit han kor mykje han elskar Mathilde?
Vi snakka om Cloé som er så sint, men som bruker dette som terapi. Ho er langt i frå "tapt bak ei vogn" men underkjenner kven ho er og fell inn i gamle mønstre. Er det slik damer er? undra Selskapet. Høgdepunktet i romanen, fann vi ut, kjem på slutten, der dei hentar fram motet til å ta eit oppgjør med seg sjølv. "Å vere lukkeleg er inga rett".
Vi fann eigentleg inga svake parti, men vi skulle ønskje at boka var litt lenger for her var mykje overlate til fantasien.
Vi var imponert over Gavalda som skildrer ein mann på denne måten, det er bra gjort. Ho vart sjølv skild og brukar si eiga historie som bakgrunn for denne.
Dette er ei perle av ei bok, vi kan lese meir av denne forfattaren.